Shithouse Joe

De captain en de BWK  gingen samen uit winkelen in Tokyo en ik liep een stukje met ze mee. Naast het Imperial Hotel zat een zaak waar ze electronische artikelen verkochten en omdat die laatsten in Japan goedkoper waren dan elders ter wereld (en in deze winkel gaven ze bovendien nog een speciale korting aan  KLM-ers,)  gingen ze daar hun inkopen doen. Wat de voor- en nadelen waren van de verschillende receivers, speakerboxen, etc. interesseerde me niet zo, maar geduldig luisterde ik naar de commentaren van de mannen. Wie weet had ik er later nog wat aan !
De BWK had een beetje moeite met kiezen, zou hij deze..., of toch liever die...en was er ergens op de wereld misschien nog een goedkopere te vinden ? De captain werd duidelijk geïrriteerd door de besluiteloosheid van de BWK en zei  sarcastisch:
 'weet je wat jij moet doen, je moet die maar kopen ( hij wees naar een apparaat) want die is zo eenvoudig te bedienen, dat zelfs jij het begrijpt!'
De BWK reageerde daar niet op. Hij zei dat hij even koffie ging drinken om er rustig over na te kunnen denken en verliet het pand.
De captain wendde zich tot mij en zei:
 'die vent is zó stom...weet je wat zijn bijnaam is ? " Shithouse Joe" en weet je waarom, omdat hij het klachtenboek aan boord  helemaal volschrijft met allerlei details over de mankementen van, aan en in de toiletten.'

Nu was er natuurlijk altijd van alles mis met de toiletten, daar kon ik uit eigen ervaring over meepraten. Wij stewardessen werden verondersteld regelmatig de W.C. 's te controleren en schoon te maken. Het leek verdorie wel alsof de mensen, als het hun eigen toilet niet is, zich niet meer verantwoordelijk voelen voor "het kleine kamertje" en zich niet generen om het zo smerig mogelijk achter te laten voor de volgende passagier. Echt, wat we daar zo nu en dan aantroffen was te onsmakelijk voor woorden en niet zelden misselijkmakend. Voor de schoonmaakbeurt waren er wel speciale plastic handschoenen aan boord (maar geen schoonmaakmiddelen, dus van echt reinigen kon absoluut geen sprake zijn) en een verstopt toilet kreeg je daarmee al helemaal niet gerepareerd. Al gauw kregen we de raad van de BWK 's  om in dat geval een kleerhangertje te pakken en met het uiteinde de boel door te steken. Als dat ook niet meer hielp, dan was de enige oplossing om het toilet af te sluiten, wat extra lange rijen gaf voor de overige toiletten met als gevolg weer meer verstoppingen!

Maar goed, ik begreep nu waarom de andere bemanningsleden me voor deze captain gewaarschuwd hadden. Ze hadden gezegd dat hij nogal onaangenaam uit de hoek kon komen en daar was ik zojuist getuige van geweest. Gelukkig gedroeg hij zich tegenover mij zeer beminnelijk.

Later aan boord kregen we al gauw problemen met een verstopt toilet, waar zelfs het kleerhangertje niet meer tegen hielp !
Ik meldde het bij de BWK, die me antwoordde dat hij het in het klachtenboek  zou opschrijven, waarop de captain zich omdraaide en me veelbetekenend aankeek.
Ach ja... die arme BWK... maar...
wie schrijft, die blijft, zullen we maar zeggen!

Dit verhaal is eerder gepubliceerd in het boek "Luchtvaartverhalen", samengesteld door Aart van Wijk.