Anything that farts and eats hay

Je kunt er niet onderuit. Of je wilt of niet: op een goede dag zit er een beroemde, beruchte of wat ze tegenwoordig noemen een BN-er aan boord. Een burgemeester, minister, of een lid ( leden) van koninklijke huizen. Nu had ik van mijn collega's geruchten gehoord, dat als koningin Juliana met haar prins-gemaal aan boord was er een speciaal opgeleide cabinebemanning aan boord werd ingedeeld. De purser droeg dan witte handschoenen en het gesprek met de koningin werd via de hofdame gevoerd.

De conversatie ging dan ongeveer als volgt:

Purser: " Mevrouw, wat zou Hare Majesteit voor haar lunch willen gebruiken ?"

Hofdame :"Juul, wat wil jij eten ?"

Koningin: " Is de kip lekker ?"

Hofdame : "Hare Majesteit wil graag weten of de kip lekker is ."

Purser: "De kip is heel lekker, die kan ik Hare Majesteit van harte aanbevelen."

Hofdame: "De kip is lekker, wil je die bestellen ?"

Koningin: "Ik weet het niet, ik zie hier op het menu, dat er ook vis is.. "

De prins-gemaal zat het grootste gedeelte van de reis op zijn favoriete plek: in de cockpit. Speciaal voor hem was er een hele krat met roze champagne aan boord en een doos van de allerbeste Cubaanse sigaren.

De Engelse koningin en haar prins-gemaal hadden een evenredige werkverdeling aan boord. Een gezagvoerder van de BOAC vertelde ons eens, tijdens het drinken van een gin and tonic in het BOAC-Hotel in Karachi, waar we waren uitgenodigd na onze onderlinge tennismatch Engeland vs Nederland, dat hij eens aan HRH had gevraagd of HM niet óók eens een kijkje in de cockpit wilde nemen? Waarop de prins, zonder een spier te vertrekken, had gezegd : "The Queen is only interested in anything that farts and eats hay."

Goed, onze koningin mocht ik niet bedienen, maar wel haar dochters Margriet en Christina en haar schoonzoon Claus.

Christina heb ik meerdere keren aan boord gehad. Eerst alleen, uit Montreal of New York, later met Jorge and the kids.

Die keer dat ze alleen was, zat ze, incognito, ergens in het midden van de economy class in een vrachtkist van YMX naar AMS. Ze was het grootste gedeelte van de reis, heel huiselijk, foto's van haar vrienden uit het conservatorium in een dik album aan het plakken. Het enige probleem deed zich voor toen ze op Schiphol van boord moest, want de hofdignitarissen die haar in de' slurf' bij de achterdeur stonden op te wachten, wilden per se dat ze als eerste uitstapte. Alle passagiers stonden al met hun handbagage in het gangpad. Incognito? Toen niet meer dus.

Later, toen ze met Jorge Guillermo getrouwd was, heb ik haar nog enige malen naar JFK heen en weer gevlogen. Omdat Guillermo werkte voor de Golden Tulip Hotels reisden ze vaak als IPB-ers, dat liep wel eens fout af. Ik herinner me een keer, toen we met een volle bak naar JFK gingen, dat ik bij deur 12 van de B747 stond en ineens vijf figuurtjes in identieke jagersjassen, twee volwassenen en drie kinderen, in de slurf op me af zag hollen met een hijgende grondfunctionaris in de achtervolging. De gate-deur had waarschijnlijk, per ongeluk, opengestaan. Vlak voor de vliegtuigdeur had hij ze ingehaald en moesten ze onverrichterzake weer terug: er was geen plaats beschikbaar!

Prinses Margriet en haar man reisden ook veel met de KLM en niet altijd zonder problemen. Zo stonden we eens op een ijskoude winternacht in Montreal op het platform met twintig koffers plus nog een aantal bontmantels van de prinses, waar geen plaats meer voor was; zo vol zat het toestel. De stationmanager stelde voor dat de koffers van de bemanning er dan maar vanaf moesten. Groot protest van de crew natuurlijk. Uiteindelijk ging de bagage mee in de ruimte achter de cockpit. De prinses was zeer geïnteresseerd in de taxfree artikelen aan boord, maar ze had wat moeite een keuze te maken. Uiteindelijk koos ze een parfum uit en haalde toen het allerkleinste portemonneetje tevoorschijn dat ik ooit gezien heb en telde muntje voor muntje het bedrag bij elkaar. Het kwam waarschijnlijk niet veel voor, dat ze zelf iets moest betalen.

Prins Claus ging een keer met me (toen ik als purser op de DC9 werkte) mee naar Genève waar hij een conferentie zou bijwonen. Ik werd vóór de vlucht gebriefd dat hij, incognito, zou reizen onder de naam van zijn veiligheidsagent. Ik verwachtte dan ook niet dat hij zich zou gaan voorstellen toen hij, als laatste, aan boord stapte. Hij stak, tot mijn verbazing, zijn hand naar me uit en zei : "Claus". Waarop ik zonder aarzelen mijn eigen voornaam noemde.

Mijn stewardessen begonnen met de drinkservice, maar toen ik daarna ging checken zag ik dat de prins en zijn metgezel niets op hun tafeltje hadden staan. Ik vroeg of ze niets wilden drinken ? Ja, dat wilden ze wel! Later vroeg ik aan de meisjes waarom ze de prins hadden overgeslagen? Ze lachten wat verlegen: ze hadden het niet gedurfd hem aan te spreken!

Wie als koninklijk is erkend, zal zijn eigen koningen vervoeren. Dat doen ze nog bij Royal Jordanian, Royal Brunei, Royal Nepal, Royal Bhutan, Royal Tongan, en Royal Khmer Airlines en de koning van Marokko met zijn Royal Air Maroc.

In het westen is er maar één, tegelijkertijd de oudste en de bekendste : Royal Dutch Airlines.