Een vrouw en een kip

"Een vrouw en een kip zijn de pest op een schip" dat was zo'n beetje de mentale opstelling van de meeste mannelijke bemanningsleden in de tijd dat ik ging vliegen. Dit gezegde vindt waarschijnlijk zijn oorsprong in het feit, dat er tot op dat moment meer mannen dan vrouwen aan boord waren: de verhouding was: 6 op 1, of 7 op 2 en vanaf 1968 ook 7 ( of 9 ) op 3. Hoe je het ook draait of keert, waar mannen en vrouwen moeten samenwerken in een kleine ruimte en ook nog nachtenlang ( soms wekenlang) van huis zijn, ontstaan er erotische spanningen. Het is mij een raadsel hoe men dat, tot op heden , probeert te ontkennen. Denken de mensen, dat ze niet deel van de natuur uitmaken, waarin het doel van ieder levend organisme, zichzelf te vermenigvuldigen is? Zijn wij anders dan de bloemen, de bijtjes, grassprietjes, ratten, muizen en konijnen? Ondanks dat er in onze hersenpan wat meer inhoud zit dan in die van een konijn, is de reactie dezelfde wanneer een mannetje een leuk wijfje ziet. Het konijn kan niet nadenken, dus rent zo hard als ie kan naar haar toe en springt erop; het mannetje, dat het hardste kan rennen zal zijn genen doorgeven. Je kunt het vergelijken met een holenmensmannetje, die wacht tot zijn buurman op jacht gaat, om vervolgens, met zijn knots in de aanslag, de buurvrouw aan de haren weg te slepen om haar op zijn gemak te kunnen verkrachten. Zo ging het en als ik de nieuwsberichten van heden lees, gaat het nog steeds zo over de gehele wereld.
Je kunt dergelijke impulsen vergelijken met ademhalen, eten, drinken, poepen en plassen. Als je niet kunt ademhalen en iemand gaat je zuurstof toedienen, wil je dat dan niet ? Als je in de woestijn zit en je hebt vreselijke dorst, weiger je dan een glas water ? Als je ongelofelijke honger hebt omdat je dagenlang niet te eten hebt gehad en je wordt aan een rijk gevulde tafel gezet, zeg je dan : nee, vandaag maar niet ? Als je blaas helemaal vol is en je staat voor een toilet, is het dan logisch om te besluiten volgende week maar eens een keertje te gaan? "

Sindsdien, tijdens de voortgang in de geschiedenis van de mensheid, zijn er profeten geweest die wat orde in de chaos probeerden te scheppen, door volgens hun zeggen, via 'goddelijke' interventie , de mensen wetten op te leggen die weliswaar prachtig waren, maar daarmee de menselijke natuur niet veranderden. Zo daalde Mozes van de berg Sinaï af met de twee tafelen, waar 'God' de 10 geboden op had gekerfd, waaronder : no. 7 = Gij zult niet echtbreken, no. 10= Gij zult niet begeren uw naasten vrouw, ezel etc., noch zijn dienstmaagd ( deze wetten waren duidelijk voor mannen geschreven, een vrouw was net zoveel waard als een ezel, schaap of kameel). In de westerse wereld is de Christelijke godsdienst aanleiding geweest ,de nationale wetten op deze geboden te baseren. In de Islamitische wereld is hetzelfde gebeurd. Waar de Sharia weer is ingevoerd, kan je als je overspel pleegt, gestenigd worden, tot de dood erop volgt.

In 1968 was de naoorlogse generatie bezig zich te ontdoen van de Victoriaanse preutsheid en hypocrisie , die tot dan toe hadden gegolden. "Make love, not war" was hun devies. Een optimistische gedachte, die uiteindelijk tot niets heeft geleid. Idealistische geluiden, die prachtig klonken, maar die geen rekening hielden met de oorlogsindustrie , die de economieën van deze wereld draaiende houden.

Zo begonnen wij , vrouwen , in 1968 aan een avontuur. We moesten ons staande zien te houden in een wereld waar een dubbele moraal gold. Er zou op ons gejaagd worden. Als we toegaven, waren we : ' van losse zeden' of ' gemakkelijk' en als we weigerden: 'frigide'. Zoals het mannen niet uitmaakt waar ze hun zaad deponeren ( hun spottende uitdrukking was, dat je nog altijd een kussen over hun gezicht kon leggen als het gezicht van de vrouw lelijk was) is het voor vrouwen uitermate belangrijk te zorgen voor een donor, die in staat is en ook daartoe bereid is, voor hun nageslacht te zorgen. Hetzelfde wat toen gold is ook nu nog van kracht : wie het kind krijgt mag het houden !

Een kwestie van balanceren om je eigenwaarde te behouden.