Willem, Harm en de anderen

Als je aan mensen vertelt, dat je gevlogen hebt, dan reageren ze vaak een beetje negatief. I.p.v. dat ze zeggen, "Wat fantastisch, dan heb je vast heel veel van de wereld gezien en leuke ervaringen opgedaan met collega's en mensen uit andere culturen !" maken ze niet zelden denigrerende opmerkingen in de trant van : stewardessen zijn niet beter dan dienstmeisjes in de lucht, en vliegers zijn eigenlijk veredelde buschauffeurs. In het begin als ik zo'n opmerking aanhoorde, probeerde ik uit te leggen dat ons werk wel degelijk meer inhoud had, maar na de zoveelste keer haalde ik maar mijn schouders op. Ik zou natuurlijk hebben kunnen vertellen, dat er onder het vliegend personeel onvermoede, verborgen talenten schuilgingen. Velen hadden bv. een doctorale titel : bv. Meesters in de Rechten ( Mr. Dr.Drs. Aart van Wijk, gezagvoerder op de B747, heeft het een keer voor elkaar gekregen, dat alle bemanningsleden op zijn vlucht Meesters in de Rechten waren), economen, historici, sociologen, politicologen, psychologen, linguisten, doctoren, tandartsen, etc. Dan waren er nog de artiesten onder ons: pianisten, componisten, violisten, fluitisten, gitaristen, zangers, cabaretiers, toneelspelers, schilders, tekenaars ( Astrid van Verschuer, zie haar boek met illustraties : "Life Aloft"), schrijvers ( bekend zijn o.a. Cor van Snippenberg en Chris van Rooijen die met hun verhalen resp.: "Gelogeerd" en " De steward vertelt" , ons jarenlang vermaakten met hun vertellingen die gepubliceerd werden in Cabine, het blad voor het Cabinepersoneel. Vóór die tijd waren de vliegers Adriaan ( Jons) Viruly en Willem van Veenendaal al beroemd geworden met boeken, waarin ze hun vliegavonturen genoteerd hadden), dichters en fotografen. Natuurlijk moeten we de sporters niet vergeten zoals de tennissers, golvers, zeilers, scherpschutters, marathonlopers, waterpoloërs en wielrenners. We zeiden wel eens voor de grap tegen elkaar, dat het vliegen eigenlijk een hobby van ons was, die we er gewoon even 'bij' deden.

In de eerste paar jaren dat ik vloog, waren er enkele leden onder het cabinepersoneel, die later in Nederland heel beroemd zouden worden.

De bekendste is wel Willem Ruis, die als hofmeester KV heeft gevlogen van 1967 tot 1970. Hij gebruikte zijn baan om in de wereld rond te kijken zodat hij er later zijn voordeel mee kon doen. Ik heb één keer met hem gevlogen van JFK naar AMS. Hij praatte toen héél enthousiast over de Amerikaanse televisie-shows, die hij altijd bijwoonde als hij in New York verbleef. Ik vermoed, dat wat hij daar gezien heeft een bron van inspiratie vormde voor zijn latere televisieshows. Hij zei, dat hij zich soms uitgaf als verslaggever van de Nederlandse radio om het voor elkaar te krijgen o.a. Liza Minelli en Danny Kaye te kunnen interviewen. Zijn vriendin en latere vrouw, Ineke Mulder, zat ook op die bewuste vlucht, maar naar wat ik me herinner was ze meer bezig zich zorgen te maken over het feit of ze zwanger kon worden of niet.

Willem zou nog, vlak voordat hij de KLM verliet, ter ere van het 50-jarig bestaan van de KLM in 1969, met groot succes samen met Hans Kunst ( purser) in een cabaret optreden, wat ik helaas niet gezien heb want ik moest vliegen.

De andere, die een bekende Nederlander werd, was Harm Breemer, die onder de naam Alexander Curly, begin jaren zeventig doorbrak met zijn liedje "I 'll never drink again" , een soort 'morning-after-lijflied' van crewleden die, nadat ze de vorige nacht doorgezakt waren 's morgens vroeg moesten vliegen. Hij nam zijn gitaar mee langs de route en in menige bar ergens op de wereld trad hij vaak gratis op. Zo herinner ik me nog een Verre Oosten reis, waar de pret al begon in de bar van het Riviera Hotel in Beirut en zich voortzette in bars van de hotels in Karachi en Bangkok. Aan het einde van de reis kenden we allemaal het lied uit ons hoofd en natuurlijk was het een grote verrassing om een paar maanden later de radio aan te zetten en het weer terug te horen met de aankondiging : dit is de nieuwe no. 1 tophit, van Alexander Curly !

In dezelfde tijd, dat Willem en Harm de ladder van de roem beklommen, was Mathilde Willink-de Doelder met haar extravagante make-up en peperdure kleding van Fong Leng, al het middelpunt van de roddelpers geworden. Zij maakte geen kunst, maar wàs het.

Over haar schreef ik al eerder in deze blog : zie onder "Mathilde".

Uiteraard zijn er stewardessen geweest, die met beroemde Nederlanders trouwden. Zo was er een stewardess, de Limburgse Christine Schermeij, met wie ik vaak gevlogen heb, die trouwde met Ard Schenk, die ze aan boord had leren kennen. Helaas overleed ze een maand na haar huwelijk aan een hartkwaal.

Of we beroemd werden of niet, en mensen soms met onbegrip op ons beroep reageerden, we waren allemaal speciaal, omdat we het aangedurfd hadden het onbekende op te zoeken en bereid waren de wereld vanuit verschillende perspectieven te onderzoeken.