Sommige dingen blijven je helderder voor de geest staan dan andere, maar toen A1 me onlangs vanuit Hanoi schreef, dat hij vanuit zijn hotelraam het Operagebouw kon zien waarbinnen op dat moment de 7e symfonie van Ludwig van Beethoven werd gespeeld, kwamen de beelden van onze tocht naar Baalbek, 35 jaar eerder, weer bovendrijven.
Het was augustus 1973 en ik maakte de laatste reis van mijn 5-jaarscontract naar Singapore met op de heenweg vier dagen overstaan in Beirut. A1 had een paar dagen vrij genomen om het eerste stuk van de reis met me mee te kunnen maken.
In Beirut huurden we een Volkswagen 'Kever' en gingen vol goede moed op stap, ondanks het feit dat de politieke situatie nog steeds onstabiel was na de schermutselingen van een paar maanden daarvoor, toen ik met mijn bemanning een week had vastgezeten. We hadden gehoord dat het Russische Staatsorkest de volgende avond in de tempel van Bacchus in Baalbek een openluchtconcert zou geven en daar wilden we naar toe! Om in Baalbek te komen waren er volgens de kaart twee mogelijkheden, de ene was via de weg naar Damascus en dan bij de Bekaavallei afslaan naar Baalbek, òf... maar dat wisten we niet zeker, via het noorden en de ceders van Libanon een bergpas oversteken. Op de kaart stond een weg getekend, maar het was maar een klein streepje. Bestond hij echt of was het een geitenpaadje ? A1 is avontuurlijk aangelegd en natuurlijk wilde hij die weg proberen, hoewel het gevaar bestond dat als het een onberijdbare weg bleek te zijn we niet op tijd voor het concert in Baalbek zouden aankomen.
We lunchten hoog in de bergen waar de laaghangende wolken aan de ceders, die we vanuit het raam van het restaurant zagen, een mysterieuze uitstraling gaven. Daarna ging het verder omhoog. De weg werd alsmaar smaller en ging over van asfalt in harde aarde. We zagen een
hele lange tijd geen hand voor ogen en vroegen ons af of het wel verstandig zou zijn om verder te rijden, maar ineens kwamen we uit de wolken en tegen de stralende blauwe hemel tekende zich het silhouet af van een eenzame soldaat met een machinegeweer in de aanslag, die ons maande te stoppen. Hij wilde onze paspoorten zien. Achter hem zagen we de Bekaavallei, met als decor een besneeuwde bergrug, die hij helemaal in zijn eentje moest bewaken. We vertelden dat we toeristen uit Nederland waren, die naar Baalbek onderweg waren voor een concert. Hij geloofde ons gelukkig en liet ons door.
De weg werd na een tijdje weer verhard en we kwamen zonder verder aangehouden te worden in Baalbek aan, waar we in het Hilton Hotel wilden overnachten, maar dat ging niet omdat het hotel vol zat met de orkestleden. Dat was nog niet het ergste, want alle hotels in de stad bleken vol te zitten. Gelukkig wist de receptionist nog wat adresjes van vrienden die bungalows in de huur hadden, zodoende kwamen we terecht in een afgelegen streek buiten Baalbek, waar het heerlijk rook naar dennengeur en het gesjirp van de cicaden de stilte benadrukte.
Die avond zaten we, onder een heldere sterrenhemel in de tempel van Bacchus, te luisteren naar de zevende symfonie van Ludwig van Beethoven, uitgevoerd door het Russische Staatsorkest o.l.v. Kyril Kondrashin. De prachtige muziek in deze indrukwekkende omgeving maakte me melancholiek. Ik voelde het als een afscheid van vijf prachtige jaren, die nooit meer terug zouden komen. Vanaf de omringende muur klonken kinderstemmen, die nog onbekommerd door de muziek heenpraatten.
Na het concert togen we naar het "After Concert Supper' in het Hilton Hotel, waar we een tafeltje hadden gereserveerd. Daar zaten we samen met de leden van het orkest bij kaarslicht te eten, omdat de elektriciteit was uitgevallen. Op de tast, gelukkig hadden we een klein zaklantaarntje bij ons, vonden we diep in de nacht onze bungalow weer terug, waar we vermoeid over zoveel verschillende ervaringen in slaap vielen.
De volgende dagen werden we nog vele malen aangehouden door militairen, vooral toen we probeerden naar het zuiden te rijden, zodat we, geschrokken door de dreigende houding van de gewapende soldaten, maar besloten in de buurt van Beirut te blijven.
We wisten toen nog niet dat twee maanden later de Yom Kippoeroorlog zou uitbreken en een KLM-vlucht vanaf Beirut zou worden gekaapt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten