Bij één van de leuke herontmoetingen sprak ik met een hofmeester KV die me vertelde dat wij samen op de laatste vlucht van de Lockheed Electra naar Brussel waren geweest op 31 december 1968. Ja natuurlijk, dat wist ik nog. Onze vlucht was niet de geplande laatste vlucht geweest maar door het slechte weer, het ijzelde in Brussel, waren we met vertraging binnengekomen en op die manier hadden we de oorspronkelijke 'laatste' vlucht verslagen. Hij vertelde me dat hij die speciale Wolkenridder had bewaard waarin er een reportage stond over dit gebeuren. Ik was al een tijdje op zoek geweest naar deze uitgave van de Wolkenridder en als door een wonder had ik hem nu teruggevonden.
Ik vond het eigenlijk wel best dat die 'propjet' eruit ging, want de DC 9 vloog veel sneller en een vlucht naar bijvoorbeeld Moskou duurde een uur langer. Alles trilde zo hard dat ik wel eens dacht dat de bagagerekken ( we hadden toen nog geen bakken) naar beneden zouden komen en als ik op de laatste stoel zat zag ik door het raampje zo nu en dan zwarte roetproppen voorbij vliegen.
Het enige wat ik wel leuk vond, was dat er maar één stewardess aan boord was, dus die werd helemaal in de watten gelegd. Wat een verschil met mijn vorige baan, waar ik als informatrice bij de NS alleen maar vrouwen als collega's had die elkaar het licht in de ogen niet gunden, zeker niet als er een man aan de horizon verscheen.
Laatste vlucht op de Lockheed Electra.Tevens het einde van het kleinschalige luchtvervoer.
Hier is geschiedenis geschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten