13-7-1980 Ibiza. Captain: Jaap Steketee, Copiloot : Martin Venhuizen, stewardessen : Henriëtte Bakels, Rina Diedenhoven.
In 1978 was ik weliswaar weer als jongste stewardess in dienst getreden, maar het verschil met tien jaar daarvoor was, dat ik nu carrière kon gaan maken en om dat te doen moest ik spreekvaardigheidsdiploma 's in Engels, Frans, Duits en Spaans gaan halen.
Om in aanmerking te komen voor de functie van Purser op de DC 9 ( de eerste Eerste had eindelijk erkenning gekregen,) die tevens dienst deed als Assistent Purser op de DC 8, moest je minimaal 2 spreekvaardigheidsdiploma 's en 2 toetsen in vreemde talen halen.
Waarom de KLM dat genoeg vond om een leidinggevende functie aan boord te gaan vervullen is voor mij altijd een raadsel gebleven en de gevolgen van deze 'policy' waren soms dan ook duidelijk ( negatief) merkbaar.
Maar goed, ik besloot toch maar om die diploma's zo snel mogelijk te gaan halen en meldde me aan voor de diploma's spreekvaardigheid Engels, Duits en Frans, omdat dat de talen waren waarvan ik dacht dat ik die redelijk goed beheerste en er dus niet speciaal voor hoefde te gaan studeren.
Engels ging goed, Frans ook, maar bij het Duitse examen liep het faliekant fout. Niet omdat ik niet goed Duits sprak, maar omdat ik ruzie kreeg met de gedelegeerde, die mij op mijn eigen onderwerp, studie sociologie, een paar vragen ging stellen ( overigens in een afschuwelijk steenkolen Duits) die ik niet kon beantwoorden. Hij had zo'n typisch, uit meerdere woorden samengesteld, Duits woord van wel twintig letters ergens in een encyclopedie opgezocht en ik had echt geen flauw idee waar hij het over had. Hij beweerde dat als ik zijn vraag niet kon beantwoorden ik geen Duits sprak en ik zei dat dit geen examen sociologie was maar een examen Duits. Oei, dat was tegen het zere been. Ik kreeg een 6 voor uitspraak, een 6 voor spreken over algemene onderwerpen en een 5 voor mijn eigen onderwerp. Gezakt ! Ik hoorde later dat die man berucht was en bijna iedereen liet zakken, maar daar had ik op dat moment niets aan. Ik was zo kwaad dat ik eenmaal thuisgekomen, mijn jogging outfit heb aangetrokken en zeker 10 kilometer vreselijk hard heb gelopen totdat de adrenaline uit mijn bloed verdwenen was.
Twee maanden later heb ik het examen alsnog gedaan en slaagde toen met een 8 voor uitspraak, een 8 voor algemene onderwerpen en een 8 voor mijn eigen onderwerp. Er was gelukkig een andere gedelegeerde die heel aardig was, maar achteraf gezien lijkt het me toch niet te verdedigen dat ik in die twee maanden plotseling zo veel beter Duits was gaan spreken, dat dat het verschil in cijfers kon verklaren, omdat ik er immers niets extra's voor gedaan had?
Bij de KLM mocht je een toets doen voor de taal waar je nog niet spreekvaardig in was. In mijn geval was dat Spaans. Daar ben ik toen een cursus voor gaan volgen en na 2 maanden haalde ik die toets.
Zo kwam ik kort daarna op de cursus voor AP terecht. Henk van Dalfsen onderwees ons in het uitspreken van het Public Address, het schrijven van Service Remarks, het ontvangen van Diplomatieke Post en allerlei andere bijzonderheden die je tegenkwam als je ' baas' was.
Mijn eerste vlucht was onder begeleiding van een ervaren collega: Annemiek de Boer- Esman naar LIN ( Milaan).
Mijn crew bestond uit : Captain: Jan Ophorst, Copiloot : Nico Wester, Cocopiloot: Jaap Boer, Stewardessen : Monique Groote en Ineke Vos.
Europa vliegen bestond in die tijd uit meestal korte vluchten, waarbij je voor de meeste erg vroeg de veren uit moest. 's Morgens om 4.30 opstaan was geen uitzondering, want ik moest uit Utrecht komen met het openbare vervoer. Niet echt iets wat ik leuk vond, maar je moet er iets voor over hebben als je carrière wilt maken. Mijn eerste week zag er dan ook als volgt uit : LIN/BOD/ZAG-BEG/OSL/CDG/ en LHR. En zo zouden er nog vier lange jaren volgen, gelukkig zo nu en dan afgewisseld met ICA vliegen, omdat er in die tijd een overschot aan vliegend personeel was, vanwege een dip in de economie ( what's new ?)
2 opmerkingen:
Ik kan me herinneren dat mijn vader dit toestel vloog in het begin van de jaren 70. Daarna ging hij ICA vliegen. Je hebt een leuk blog, herken er veel van zeker uit die tijd. Als kind van een KLM vlieger had het ook minder romantische kanten. Mijn oude heer was bijna nooit thuis als we hem nodig hadden. En na tenerife waren we als gezin vaak bang dat het hem ook kon gebeuren. Later zijn mijn ouders gescheiden omdat hij een vriendin had bij de KLM. Iedereen deed het was zijn commentaar. Als kind was je trots naar buiten op een papa die KLM vlieger was. Van binnen was het echt wel anders. Ik heb beslist gekozen om niet te gaan vliegen om die reden.
De sfeer in je blog herken ik en in de jaren 70 was het echt een andere wereld.
Herinner je je nog dat we alle drankjes op de dc9 moesten afrekenen en ophalen met een soort klapkarretje (krantenwagentje) met een vuilniszak erin. We legden dan een dienblad bovenop met het blauwe geldbakje daarop. Hoevaak ik niet al mijn geld tussen de glazencen de cola ondein heb moeten vissen omdat het dienblad erin gevallen was. De buisinessclass passagier werd geintruduceerd met tripple a bonnetjes, die hoefden dan maar de helft te betalen. Maar twwe bonnetjes voor een gratis drankje nee dat mocht niet. Op de negen werd ook een nietrokensectie geintroduceerd. De twee stoelen A en C waren nietroken en aan de overkant van het gangpad de D E F stoelen waren roken. Ik was ap van 1980 tot 1987.
Gr juup
Een reactie posten