Tijdens de vijf jaren van 1973 tot 1978, die ik als standby-stewardess heb gevlogen hadden er nogal veel veranderingen plaatsgevonden. Eén daarvan was dat het vijfjaarscontract voor stewardessen, in het kader van de emancipatie, werd afgeschaft en zij dus, net als de mannen van het 'kernkorps', carrière konden gaan maken. Er was nog heel wat gedoe ( rechtszaak) over de beloning van de nieuwe vrouwelijke assistent-pursers en pursers, maar toen dat was opgelost kwam de KLM met een geheel andere CAO voor nieuw aan te nemen cabinepersoneel. Er waren nu een aantal vrouwen, de zgn. 'Bouma-groep' die onder de oude' kernkorps'-regeling vielen, en alle anderen niet.
Het doorvliegen van de stewardessen hield logischerwijze in dat de maximum leeftijd van 34 jaar werd afgeschaft. Dat kwam voor mij toen precies op tijd.
Op 1 nov. 1978, ruim tien en een half jaar na mijn eerste vijfjaarscontract, tekende ik voor een tweede, met dien verstande dat ik weer onder aan de ladder moest beginnnen ( ik mocht niet langs 'af' en ik ontving geen fl. 200,- om het maar te vergelijken met het Monopoly-spel).
Een andere verandering was dat, na lange tijd, er ook weer mannelijk cabinepersoneel werd aangenomen. De baan van hofmeester zou uitsterven en de opengevallen plaatsen werden voortaan ingenomen door een zgn. pantry-steward(ess), een stap in je loopbaan als c(abin) a(ttendant).
Vol nieuwsgierigheid bekeken we de nieuwe stewards. Wat een opwinding om al die jonge kerels (! ?) te zien. Sinds de hofmeesters-kort verband verdwenen waren was ik gewend geraakt aan mannen die minimaal 7 jaar ouder waren dan ik, de meesten zelfs zo'n 12 à 13 jaar als het niet nog meer was, maar nu werkten we ineens met mannen die jonger waren! En wat voor types !
Op het bemanningencentrum werd al gauw geroddeld over een Belgische steward die altijd zijn 'beautycase' bij zich had en zeer nauw bevriend was met een (ook Belgische) collega die er uit zag als een fotomodel. Dan waren er weer anderen die van de Hotelschool uit Maastricht kwamen, aangevuld met oud-hofmeesters, die na hun 3-jaarscontract bij de KLM in dienst waren gebleven in een andere functie, en nu weer, samen met nog wat oud-stewardessen waaronder ik, terugkeerden bij het cabinepersoneel.
Zo gebeurde het dat ik in 1978 op een Verre Oosten reis ging met een 'jonge'crew. Aan boord was het een dolle boel, want hun fantasie kende geen grenzen en ze bedachten allerlei gekke scenario's om de eindeloze nachten door te komen, die anders meestal nogal slaapverwekkend verliepen. Ik werkte samen met Martin en waarom ik op de foto sta, met zijn ochtendjas om ons beiden heen gesjord en een keukenrol op het serveerplateautje weet ik niet meer, maar we hebben duidelijk de slappe lach dus zal er wel iets pikants door de anderen zijn gesuggereerd.
Op iedere stop, in Dubai ( Club 58), Singapore en Karachi, gingen we naar de discotheek en voor het eerst zag ik stewardessen die door stewards de lucht in werden gegooid en na het opvangen tussen de benen door werden gehaald. Het deed me denken aan de film 'Flying High' waarin ook een dergelijke scene, waar ik vreselijk om heb moeten lachen, voorkomt. Ik herinner me dat vooral een nummer van Boney M. : 'The rivers of Babylon' heel populair was. Als dat nummer werd gespeeld kregen we een prachtige performance te zien van Gert Jan en Evelien. Gert Jan kon overigens ook een prachtige imitatie geven van John Travolta.
De verjonging bij de cabinebemanningen ging gelijk op met die van de cockpitcrews en vanaf die tijd veranderde ook langzamerhand de 'cultuur' binnen de bemanningen.
Maar zo gaat het nu eenmaal : oude gekke jongens worden opgevolgd door jonge gekke jongens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten