Aan alle goede dingen komt een eind, dus, helaas, de laatste dagen van mijn stationering waren aangebroken. Ik wilde helemaal niet terug naar mijn vorige leven, maar ik zag geen alternatief.
Ik probeerde me te verheugen op het weerzien met A1 , maar het wilde niet helemaal lukken.
We zouden elkaar ontmoeten in Bangkok, vervolgens zou hij met me meevliegen op mijn laatste vlucht naar Tokyo en daarna mee terug naar Nederland, via een stop in Anchorage.
Zoals ik al vreesde had ik gemengde gevoelens toen ik hem zag. Hij was teleurgesteld dat ik niet enthousiaster was dan hij had verwacht. Dus i.p.v. grote vreugde hadden we gelijk die eerste nacht een moeilijk gesprek.
Ondanks dat, was hij tot de conclusie gekomen dat hij met mij wilde gaan samenwonen en zelfs trouwen zoals ik graag gewild had vóórdat ik naar Tokyo was gegaan. We spraken af dat we geen overhaaste beslissingen zouden nemen en voorlopig samen zouden gaan wonen. Als het dan niet goed ging zou het eenvoudig zijn om uit elkaar te gaan.
De rest van de reis verliep in goede harmonie. We hadden elkaar dan ook heel veel te vertellen.
Toen was het zover : sayonara Tokyo, Kamakura, Nikko, Atami, Hakone, de miljoenen mensen, kimono's, tempels, godenbeelden, parken, Ginza, winkels, warenhuizen, sukiyaki, sashimi, samurai , sake, sneltreinen en groene thee .
Ik mocht in de cockpit zitten bij de start en nam afscheid van de de Fuji Yama die ik vaak bij helder weer, tijdens de landing, boven de skyline van Tokyo uit had zien steken.
Ik ging weer terug naar huis en ik wist dat ik een totaal ander mens was dan degene die drie maanden daarvoor uit Nederland was vertrokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten