Vandaag las ik in de iFly-magazine van de KLM: "Tokio ontluikt". Ze bevelen een reis naar Tokio aan omdat, om deze tijd van het jaar, de kersenbomen in het Ueno Park in bloei staan.
Sinds mijn drie maanden durende stationering in Japan, in 1969/70, bleef Tokio mijn favoriete bestemming. Het lied "Sakura, Sakura"
http://www.youtube.com/watch?v=fnULEwn3njQ&feature=related ( sakura betekent kersenbloesem) was toen één van de eerste Japanse melodieën die ik leerde kennen. Het zou echter nog jaren duren voordat ik eindelijk de beroemde bloesems zelf zou aanschouwen.
In het Ueno Park liepen we, samen met miljoenen Japanners, onder de bloesems door. Overal op de grond onder de bomen waren zeiltjes uitgespreid die bezet werden gehouden door mannen, want 's avonds kwam de familie om samen, onder het licht van lampionnen, te picknicken. Het systeem werkt kennelijk net zo als bij de handdoeken die Duitsers, voor dag en dauw, op de beste zonnebedden op het strand of bij het zwembad leggen, als bewijs van een niet-terug-te-draaien-reservering ! De mannen waren al aardig aangeschoten van de meegebrachte saké en nodigden ons uit om bij hen te komen zitten en wat met ze mee te eten en drinken.
Dat was een leuke ervaring, al was een conversatie niet mogelijk vanwege de taalbarrière.
Het is een typisch Japans festival, maar ik begrijp uit het iFly Magazine dat het nu een echte toeristische attractie is geworden, waar je een tafel ( toeristen gaan waarschijnlijk niet in kleermakerszit op een zeiltje zitten) onder de bomen kunt reserveren. Alles draait nu om commercie, helaas. Gelukkig is de huidige generatie daar aan gewend.
Ik ben blij, dat ik het gezien heb zoals het er in 1989 uitzag.
Het was perfect !
