zondag 20 juni 2010

Airbus Promotie Toer

Vanmorgen landde hij voor de eerste keer op Schiphol Airport: De Airbus 380, die op Promotie Toer was langs de Europese vliegvelden.

















Airbus en Promotie Toer, daar had ik zo mijn eigen ervaringen mee, al is het alweer 27 jaar geleden dat ik, met een KLM bemanning, zo'n Toer gemaakt heb. Met de A310, het eerste type Airbus die de KLM heeft aangeschaft. Alsof de tijd stilgestaan heeft, blijken mijn herinneringen nog springlevend.

In het begin van de 1980-er jaren had de KLM besloten de A310 aan te schaffen voor haar middellange afstanden, als vervanging, te zijner tijd, van de DC8-63. Waar de KLM niet op had gerekend was, dat de vliegers eisten dat er een BWK in de cockpit zou worden te werk gesteld. Echter in de KLM-toestellen die in Lyon klaar voor aflevering stonden, was er geen plaats meer voor een BWK. Door het conflict dat om deze reden tussen de vliegers en de KLM was ontstaan verroestten, ergens in een hangar in Frankrijk, een paar ongebruikte blauwe vogels. Daar had Airbus Industries iets op gevonden...! Ze stelden voor een KLM cabine-bemanning te huren om het vliegtuig te demonstreren aan, hopelijk, toekomstige kopers over de hele wereld. Een aantal leden onder het cabinepersoneel, waaronder ik, kreeg snel een cursus en de flight safety voor de A310 en één crew ging naar Zuid-Amerika en de andere, die van mij, naar Afrika en India.

Vol verwachting vlogen we als passagiers, via Parijs, naar Lyon. Daar aangekomen werden we gelijk naar de hangar gebracht, waar onze Airbus klaar werd gemaakt voor onze promotie-reis. We zagen het toestel voor de eerste keer van binnen en de indeling van het interieur deed me sterk denken aan de DC10, het door mij zo verfoeide toestel. Het was een komen en gaan van technici en cateraars en een mevrouw van de KLM-catering, die ons zou begeleiden op deze reis, legde ons uit wat we zo allemaal onderweg zouden gaan serveren aan de uitgenodigde gasten. Mmmmm.... heerlijke hapjes , zoals pâté en kaviaar stonden op het menu en de beste champagnes, rode en witte wijnen uit Frankrijk zouden daarbij geschonken worden.
Op kosten werd niet bespaard !

De volgende dag gingen we, met aan de stuurknuppel test-piloten (en één KLM Captain) en in de cabine een aantal technici en administratief personeel, op weg naar Harare in Zimbabwe, onze eerste promotie-stop op het programma. Boven Afrika kwamen er steeds zorgelijker berichten uit de cockpit, we kregen namelijk op het laatste moment geen toestemming om in Harare te gaan landen. Het bleek dat de Minister van Verkeer uiteindelijk de voorkeur wilde geven aan de B737, de concurrent van de A310. Waar moesten we nu naar toe ? Er werd besloten te landen in Libreville, Gabon, voor de Fransen een bekend gebied.
We werden ondergebracht in een hotel aan zee.
















Hotel in Libreville, Gabon

Na een dagje luieren aan het strand vlogen we door naar Tanananarivo op Madagascar, waar we tegen de avond aankwamen. Het landschap was golvend en de tweebaansweg voerde ons langs oerwouden afgewisseld door terrasvormige velden met armoedige dorpjes daartussen. In de stad werden we ondergebracht in het Hilton Hotel, waar we die avond werden










Tanananarivo, uitzicht vanuit het Hilton Hotel

uitgenodigd deel te nemen aan een uitgebreid buffet. Een lokale dansgroep liet de typische dansen van het eiland zien terwijl wij ons te goed deden aan de heerlijke lokale gerechten. De champagne en wijnen waren ook niet te versmaden.

De volgende morgen moesten we al vroeg aantreden voor twee demonstratie-vluchten.
Aan boord werden we geassisteerd door 2 lokale stewardessen, die gekleed waren in Indiase sari's.
Iedereen kreeg een tasje met cadeau's erin, die ze allemaal op de grond voor zich neer zetten. Het publiek bestond voornamelijk uit families met kinderen, waarschijnlijk kwamen ze uit de elite van het eiland. In de cockpit was het een gedrang van jewelste, want ook tijdens de start en landing stond het er altijd vol met belangrijke mannen.
De test-piloten trokken zich niets aan van het feit dat wij met plateaus door de cabine liepen, want zonder dat ze ons vooraf waarschuwden werden er steile bochten gevlogen en spectaculaire duikvluchten uitgevoerd, met als gevolg dat het in de cabine en in de pantries één grote chaos was. Wel leuk voor de mensen die in de cockpit stonden, want aan hen moest het vliegtuig tenslotte worden verkocht.
Tijdens de landing werd getest hoe hard het toestel kon remmen, zodat alle uitgedeelde tasjes voorin de pantry lagen.
Nadat we twee van die vluchten hadden gemaakt konden we nog vrijwillig meegaan met een test-vlucht, maar daar bedankte ik hartelijk voor. Ze testten maar zonder mij. Had ik dan zo weinig vertrouwen in de capaciteiten van het vliegtuig? Nee dat niet, maar wel in één van de test-piloten die, ook aan boord, dubbele gin-tonic's bestelde als aperitief en daarbovenop nog een paar glazen wijn bij zijn maaltijd nam !

Na één dag werken mochten we gaan uitrusten in Mauritius in een luxe hotel aan zee. Airbus Industries betaalde alles en we werden getrakteerd op de heerlijkste lunches en diners. Het turquoise water van de zee was prachtig helder en het zand oogverblindend wit. Een droom-bestemming ! Helaas moesten we de volgende dag weer verder naar Bombay.

Ik kende Bombay nog van 12 jaar daarvoor toen ik een half jaar uitgeleend was geweest aan Garuda. Toen was het de droge tijd geweest; nu zaten we midden in het moesson-seizoen. We probeerden met een taxi een ritje te maken door de stad, maar de aanblik van de krioelende mensenmassa's, waaronder er velen op de grond zaten en lagen, was zo deprimerend dat we snel weer terug reden naar ons hotel.
Na onze demonstratie-vluchten te hebben afgewerkt werden we 's avonds uitgenodigd voor een gala-diner, waar alle belangrijke mannen aanwezig zouden zijn: de president van Airbus Industries Bernard Lathière, bijgenaamd "Mr. Airbus", en J.R.D. Tata de machtigste man van India en eigenaar van Air India. Terwijl de mannen elkaar de loef probeerden af te steken met geestige speeches, vloeide de drank rijkelijk. Aan het eind was iedereen dronken, maar het schijnt dat in de zakenwereld op die manier belangrijke deals worden afgesloten.
Air India zou daarna vele Airbussen bestellen.

De volgende morgen vroeg vlogen we terug naar Lyon. Aan het eind van de vlucht kregen we van Bernard Lathière een kleine toespraak om ons te bedanken voor onze inspanningen en daarna opende hij persoonlijk de champagne-flessen. Hij bracht een toast uit op de geslaagde Promotie-Toer en nodigde ons uit met hem een paar glaasjes te drinken.
























Nadat het conflict met de vliegers was opgelost, vloog ik een paar maanden later vele malen naar LHR met de 2 toestellen die het eerst werden afgeleverd.
Gelukkig werden er door onze vliegers geen vreemde capriolen uitgehaald en de gin-tonics bleven in de trolleys.

Nu 27 jaar later is het dus de A380 die met zijn enorme omvang het luchtruim gaat vullen.
Ik ben benieuwd of ik er ooit nog eens in zal gaan vliegen als één van de 850 passagiers !